Dag 15 Chennai-op 1 na laatste dag
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
07 Januari 2011 | India, Madras
Verkeer
Na het ontbijt neem ik de tuktuk naar Marina Beach, 1 van de trekpleisters van Chennai. In het ochtendspitsuur is het weer een heel avontuur: met welk vervoermiddel je ook gaat, om de 2 minuten houd je je hart vast in dit krioelende verkeer. De enige regel die hier telt is dat grotere voertuigen altijd voorrang hebben. Voetgangers letten dus op alles, bus en trucks op niets en dat werkt hier wonderwel. Er is echter 1 uitzondering op en dat is de koe. Die heeft voorrang op alles.
Beach
Op de boulevard word ik gelijk aangesproken door een jonge keurige kinderarts uit Bangalore waar ik op dat moment even geen zin in heb. Hij blijkt niet te begrijpen dat ik alleen naar het strand wil en komt me na 5 minuten plotseling achterna (terwijl ik toch duidelijk was). Hij excuseert zich dan toch maar voor het misverstand. Het strand blijkt een kerkhof van aangespoelde slippers te zijn maar het is er wel een rustpunt in deze 6,6 miljoen inwoners tellende stad. In het familie gedeelte staan veel tentjes die nog dicht zijn en morgenavond probeer ik nog even terug te komen om te zien hoe het er dan uitziet. Wederom ben ik een opvallende verschijning want westerlingen zie je hier niet en vrouwen alleen al helemaal niet (dat doé je toch niet!!). Bij terugkomst op de boulevard neem ik een kijkje bij het mooie gebouw van de universiteit waar de kinderarts een sollicitatie heeft.
Chennai
Deze stad verschilt wezenlijk van Madurai. Maduarai is meer een stad op het platteland en dit is meer een Indiase wereldstad. Het is hier minder stoffig en er is ietsje minder chaos. Veel winkels zijn beter en groter en je ziet met name veel mannen in westerse kledij. Er zijn ook minder mannen die me hier lastigvallen maar des te meer bedelaars die dat wel doen. Je zou kunnen zeggen dat deze stad voor Indiase begrippen meer "sophisticated" is al zal menig onervaren reiziger daar heel anders over denken ;-). Ik voel me hier prima op mijn gemak en weet inmiddels aardig goed hoe alles werkt.
Shopshopshop
Aangezien er hier verder weinig bezienswaardigheden zijn die ik nog niet ken, ga ik dit keer naar de 2 shoppingmalls die Kamal me eerder liet zien: 1 Indiase (Spencer) en 1 zuiver westerse (Skywalk) waar ik precies 5 westerlingen tegenkom waaronder Fransen die, zoals vaak, een beetje wereldvreemd aandeden. Op dit moment heb ik een aversie tegen rijst en ben erg blij dat ik in Skywalk een Subway (sandwiches) vind. Hier lees ik in de krant dat de meisjessterfte in India (1,8 miljoen in een jaar) verband houdt met gezinnen waarin de vrouw geslagen wordt. Dat ze begrijpt dat ze mishandeld wordt omdat er wel een reden voor zal zijn is bijna nog schokkender. Ook lees ik in elke krant over de enorme inflatie enerzijds (bedenk wat dat betekent voor de armen: 18% inflatie op voedsel in een jaar) en de enorme economische groei van bijna 9% anderzijds. De verschillen tussen arm en rijk worden dus inderdaad groter in India.
Afzetters
Buiten Skywalk werken de gehardste tuktukrijders. Ondanks geoefende onderhandelingstechnieken, gezichtentrekkerij en rijders tegen elkaar uitspelerij, lukt het me niet om een goede prijs te bedingen. Het wordt zelfs een schouwspel en personeelsleden van Marks & Spencer komen erbij staan uit vermaak. De mannen blijken allemaal hetzelfde onzinnige verhaaltje op te houden en helpen elkaar. Ze vroegen 200, mijn uiterste prijs was 100 (wat ik nog teveel vond) en uit ellende heb ik uiteindelijk 130 betaald en voelde me vreselijk genaaid. Oke het scheelt maar 50 eurocent maar het gaat om het principe. Je zou het kunnen vergelijken met een verschil van 10 euro in NL. Deze chauffeur reed ook nog als een debiel en vond het nodig om letterlijk maar 5cm afstand te houden van de medeweggebruikers wat ertoe leidde dat we veel abrupt moesten uitwijken en -daar is de tuktuk niet op gemaakt- en we bijna een man aanreden (de tuktuk is groter dus het zou de schuld van de man zijn).
Lekker
's Avonds krijg ik mijn welverdiende ayurvedische dure massage van 22euro door dezelfde 2 dames. Na de basis oliemassage voor de bloedsomloop volgt er een massage met hete bollen van stof met daarin rijst gedrenkt in melk met ayurvedische kruiden. Het ruikt en voelt heerlijk en ik voel me de Indiase versie van Cleopatra
Dit geschreven te hebben is het nu 9.19 (4,5 uur later dan in NL)op zaterdag. Vannacht vertrek ik en zal morgen om 8.10 in Brussel aankomen.
Na het ontbijt neem ik de tuktuk naar Marina Beach, 1 van de trekpleisters van Chennai. In het ochtendspitsuur is het weer een heel avontuur: met welk vervoermiddel je ook gaat, om de 2 minuten houd je je hart vast in dit krioelende verkeer. De enige regel die hier telt is dat grotere voertuigen altijd voorrang hebben. Voetgangers letten dus op alles, bus en trucks op niets en dat werkt hier wonderwel. Er is echter 1 uitzondering op en dat is de koe. Die heeft voorrang op alles.
Beach
Op de boulevard word ik gelijk aangesproken door een jonge keurige kinderarts uit Bangalore waar ik op dat moment even geen zin in heb. Hij blijkt niet te begrijpen dat ik alleen naar het strand wil en komt me na 5 minuten plotseling achterna (terwijl ik toch duidelijk was). Hij excuseert zich dan toch maar voor het misverstand. Het strand blijkt een kerkhof van aangespoelde slippers te zijn maar het is er wel een rustpunt in deze 6,6 miljoen inwoners tellende stad. In het familie gedeelte staan veel tentjes die nog dicht zijn en morgenavond probeer ik nog even terug te komen om te zien hoe het er dan uitziet. Wederom ben ik een opvallende verschijning want westerlingen zie je hier niet en vrouwen alleen al helemaal niet (dat doé je toch niet!!). Bij terugkomst op de boulevard neem ik een kijkje bij het mooie gebouw van de universiteit waar de kinderarts een sollicitatie heeft.
Chennai
Deze stad verschilt wezenlijk van Madurai. Maduarai is meer een stad op het platteland en dit is meer een Indiase wereldstad. Het is hier minder stoffig en er is ietsje minder chaos. Veel winkels zijn beter en groter en je ziet met name veel mannen in westerse kledij. Er zijn ook minder mannen die me hier lastigvallen maar des te meer bedelaars die dat wel doen. Je zou kunnen zeggen dat deze stad voor Indiase begrippen meer "sophisticated" is al zal menig onervaren reiziger daar heel anders over denken ;-). Ik voel me hier prima op mijn gemak en weet inmiddels aardig goed hoe alles werkt.
Shopshopshop
Aangezien er hier verder weinig bezienswaardigheden zijn die ik nog niet ken, ga ik dit keer naar de 2 shoppingmalls die Kamal me eerder liet zien: 1 Indiase (Spencer) en 1 zuiver westerse (Skywalk) waar ik precies 5 westerlingen tegenkom waaronder Fransen die, zoals vaak, een beetje wereldvreemd aandeden. Op dit moment heb ik een aversie tegen rijst en ben erg blij dat ik in Skywalk een Subway (sandwiches) vind. Hier lees ik in de krant dat de meisjessterfte in India (1,8 miljoen in een jaar) verband houdt met gezinnen waarin de vrouw geslagen wordt. Dat ze begrijpt dat ze mishandeld wordt omdat er wel een reden voor zal zijn is bijna nog schokkender. Ook lees ik in elke krant over de enorme inflatie enerzijds (bedenk wat dat betekent voor de armen: 18% inflatie op voedsel in een jaar) en de enorme economische groei van bijna 9% anderzijds. De verschillen tussen arm en rijk worden dus inderdaad groter in India.
Afzetters
Buiten Skywalk werken de gehardste tuktukrijders. Ondanks geoefende onderhandelingstechnieken, gezichtentrekkerij en rijders tegen elkaar uitspelerij, lukt het me niet om een goede prijs te bedingen. Het wordt zelfs een schouwspel en personeelsleden van Marks & Spencer komen erbij staan uit vermaak. De mannen blijken allemaal hetzelfde onzinnige verhaaltje op te houden en helpen elkaar. Ze vroegen 200, mijn uiterste prijs was 100 (wat ik nog teveel vond) en uit ellende heb ik uiteindelijk 130 betaald en voelde me vreselijk genaaid. Oke het scheelt maar 50 eurocent maar het gaat om het principe. Je zou het kunnen vergelijken met een verschil van 10 euro in NL. Deze chauffeur reed ook nog als een debiel en vond het nodig om letterlijk maar 5cm afstand te houden van de medeweggebruikers wat ertoe leidde dat we veel abrupt moesten uitwijken en -daar is de tuktuk niet op gemaakt- en we bijna een man aanreden (de tuktuk is groter dus het zou de schuld van de man zijn).
Lekker
's Avonds krijg ik mijn welverdiende ayurvedische dure massage van 22euro door dezelfde 2 dames. Na de basis oliemassage voor de bloedsomloop volgt er een massage met hete bollen van stof met daarin rijst gedrenkt in melk met ayurvedische kruiden. Het ruikt en voelt heerlijk en ik voel me de Indiase versie van Cleopatra
Dit geschreven te hebben is het nu 9.19 (4,5 uur later dan in NL)op zaterdag. Vannacht vertrek ik en zal morgen om 8.10 in Brussel aankomen.
-
08 Januari 2011 - 08:24
Marlies:
Hallo Daphne,
Dank voor de geweldige mooie reisverslagen en een goede thuiskomst.
Groetjes,
Marlies.
-
08 Januari 2011 - 08:46
Willy:
Ha Daphne,
Ik heb het artikel waar je over in de krant las [Gender-Based Disparities in Infant and Child Mortality Based on Maternal Exposure to Spousal Violence: The Heavy Burden Borne by Indian Girls] opgezocht voor je. Ik zal het je sturen. Daar word je niet vrolijker van. Nou is die 'spousal violence' niet voorbehouden aan de Indiërs natuurlijk [helaas]. Het feit dat er onderzoek naar gedaan is en er in India preventieprogramma's gestart worden is weer dat bekende druppeltje op een gloeiende plaat, maar het is iets.
Ik wens je een hele goede terugreis en kom dan maar even bij van alle indrukken.
Ik hoop dat je nog een paar dagen vrij hebt na terugkomst? -
08 Januari 2011 - 09:13
Fenna:
Je rijdt nu ergens in NL op weg naar huis.
welkom terug na deze bijzondere ervaringen.
Je hebt mooie foto's gemaakt! -
08 Januari 2011 - 11:32
Wilte:
Hoi Daphne,
Waar haal je de tijd vandaan om in deze omstandigheden zulke mooie, aangrijpende en humorvolle reisverslagen aan ons door te geven. Geweldig. Bedankt.
Goede reis retour.
groetjes wilte -
08 Januari 2011 - 13:11
Tamara Lahssini:
Bedankt voor alles wat je geschreven hebt. Je hebt een leuke manier van schrijven, dat maakt het leuk om ze te lezen.
Als je thuis bent kun je alles nog eens overdenken en je hoofd weer wat "leeg" maken.
Een goede terugreis en geniet weer van de luxe thuis.
Groetjes Tamara -
08 Januari 2011 - 19:07
AART:
Hoi Daph!
Goede reis terug meid. Ik kijk nu alweer uit naar je volgende trip. -
09 Januari 2011 - 08:57
Willy:
Welkom thuis en kom even rustig bij van de cultuurshock! -
09 Januari 2011 - 12:45
Marijke Den Ridder:
Welkom thuis Daphne. Nu gewoon even bijkomen van de jetlag. -
09 Januari 2011 - 13:07
Annie Hendricks:
Daphne,
ik ben er dit weekend pas toegekomen om je verslag helemaal door te nemen. Indrukwekkend! Kom goed thuis en hopelijk heb je inderdaad nog wat vrije dagen om af te bouwen. Fijn dat collega Willy dan weer dat artikel kan aanleveren. Ik hou me ook aanbevolen.
gr. Annie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
