Dag 13 naar Chennai

Enthousiast
Na het ontbijt wandelen Jan, Lia en ik naar het lagere schooltje van de weeshuiskinderen. Ik heb nu al veel chaos en herrie meegemaakt, maar wat hier gebeurt zodra ze ons zien is onvoorstelbaar: we worden bestormd alsof we Robbie Williams himself zijn en het is een geduw en getrek van jewelste. De hele school is ontregeld en de drie leraren (op 70 kinderen) laten het voor de situatie maar even voor wat het is. Als er gezongen wordt loop ik bijna een gehoorbeschadiging op en iedereen is door het dolle heen; ook de niet-gesponsorde kinderen. Ik kan geen stap zetten zonder kleine kindervoetjes te vermorzelen want iedereen zit tegen me aangeplakt. Het is natuurlijk fantastisch dat de kids zo blij en enthousiast zijn maar dit gaat me boven mijn pet en ik ben dan ook blij als we later weer buiten staan.

Pavithra
Er zijn inmiddels 3 verschillende redenen gegeven waarom Pavithra er niet is: 1. de sponsoring is gestopt want het kind woont weer thuis. Dat kan soms als het kind zich niet kan aanpassen of omdat de familie het wil, 2. Pavithra is nog op vakantie bij haar familie, 3 Ze is ziek en is bij haar familie. Ook deze verschillende redenen zijn weer een uiting van de Indiase cultuur. Ook als men het niet weet, krijg je antwoord. Ook als dat nergens op slaat.

De 3e is echter het meest aannemelijk. Er werd verzekerd dat ze de 7e weer terug zou zijn. Lia heeft de taak overgenomen om het kadootje met uitleg door te geven aan haar persoonlijk. Mocht dat niet lukken dan doet Djozelien het die hier haar hoofdwerkplek heeft en afweet van de situatie. Lia en anders Djozelien zal foto's ervan maken. Check http://www.childrenshome.waarbenjij.nu

Petje af
Maar 20 minuten later dan gepland komt de taxi. Ik bedank de staff en Jan & Lia voor deze onvergetelijke ervaring. Ik heb grote bewondering voor hoe ze hun stichting voeren want ik weet nu wat er allemaal bij komt kijken. Denk daarbij aan een goede administratie van alle kids en de regelmatige mutaties (goede organisatie is vaak onmogelijk als je samenwerkt met Indiers), denk ook aan het feit dat hier zoveel te doen is (projecten, kinderen) dat je duidelijke keuzes moet maken want je kunt niet alles doen. En dat is erg moeilijk in een land waar hulp zo nodig is,.. Ook samenwerken met mensen uit een hogere kaste levert (in onze ogen) genante en respectloze situaties op die je niet kunt veranderen maar die wel heel frustrerend zijn. En daarnaast heb je ook nog de corruptie die hier in de cultuur gebakken zit. Petje af voor Children's Home!

Vlucht
Ruim op tijd kom ik op de airport aan maar al snel blijkt mijn vlucht gerescheduled te zijn en heb ik hem net gemist. Ze boeken me op een vlucht 7 uur later maar ik kan vlak erna een vlucht bij een andere maatschappij boeken waardoor ik maar 45 minuten vertraging oploop. Ik heb wel iemand op zijn bruine ogen moeten vertrouwen om in NL een full refund te krijgen van de misgelopen vlucht. 2 Uur later begint de reis. " Toevallig" zit ik naast Suder, een jonge keurige man die 8jr geleden in DLD is komen wonen ivm zijn studie en later werk en die nu voor werk en vakantie terug is. Ik vind het geweldig om iemand die zelf uit een dorpje komt en zo goed terecht is gekomen, te ontmoeten. Hij vertelt me dat de kasten (systeem) er zijn omdat dat makkelijk is voor de hogere kasten: iemand moet het smerige werk doen. Ik val bijna van mijn vliegtuigstoel (gelukkig had ik mijn riem om) als hij uitlegt hoe het komt dat de rieten hutjes een tv hebben: toen er verkiezingen waren heeft een minister iedereen een kleine tv beloofd plus aan iedereen die op hem stemde 2000 roepie (33 euro, is hier veel). En zo geschiedde. Nu moet je weten dat dit van overheidsgeld betaald is waar ook wegen en beter onderwijs van betaald hadden kunnen worden. Suder zelf komt uit een hoge kaste dus hij ondervindt geen problemen bij het zakendoen in India (integendeel).

Chennai
Behoorlijk vermoeid na deze 2 weken van bijzondere ervaringen, kom ik aan in mijn B&B waar het personeel (dat hier niets kost) me verder helpt. Meteen zoek ik een internet cafe op om even bij te schrijven. Als ik weer bij de B&B ben blijkt dat het personeel me op straat al liep te zoeken (ik was zonder tomtom inderdaad verdwaald) want de gastvrouw was er met eten waarvoor ik bedankt heb. Dat was namelijk morgen afgesproken en nu wil ik naar bed. We hebben doorgesproken wat ik in Chennai wil doen en ze heeft me wat tips gegeven. Omdat ze zelf hier niet woont, kan ik de rest met het personeel regelen. Minimaal 1 personeelsjongen is beslist niet meerderjarig maar dat zie je vaker hier.

Eindelijk een zacht bed en weinig herrie om me heen!