Dag 5 naar Pudhu Irudayam

Naar Pudhu Irudayam
Vanochtend hebben we eerst afscheid genomen van de kinderen. Met Kavitha heb ik afgesproken dat als zij goed haar best doet op school, ik goed mijn best doe op het werk en ik zo over een paar jaar weer langs kan komen. Tot slot gaf ik haar het gelukspoppetje van Wilte. Vandaag hebben we 8 uur gereden richting kust. Na 3 uur barstte de hemel open en heeft het continu geregend, dit zijn de uitlopers van een tyfoon in Sri Lanka. Vanwege het ontbreken van een afwateringssysteem lopen de straten over en wordt het één grote modderbende. Onderweg zien we veel halfafgebroken huizen en we denken dat dit van storm komt. Het blijkt echter ivm de nieuwe snelweg te zijn. De tempel bij Tanjavur slaan we over omdat we die al tijdens eerdere reizen gezien hebben.

Aankomst
Tegen 18u, als het bijna donker is rijden we door dit arme gebied. Dit keer is onze begeleider Sammy de pineut om al mijn vragen te beantwoorden. Hij vertelt dat met dit weer de landarbeiders niet kunnen werken en zij na aanvraag bij de gemeente een toelage kunnen krijgen welke ze pas na een hele tijd dus te laat ontvangen. In dit gebied komt geen toerist, zelfs geen verdwaalde. Het is duidelijk dat hier meer armoede is. Aangekomen bij het weeshuis (zonder 4wheel drive was het niet gelukt) worden we door een klein groepje kinderen verwelkomd met grote bloemkransen (zwaar!). Mijn eerste indruk van de kids is fantastisch: ik word 20 geschat. Wederom zien we vrolijke gezonde gezichtjes. Dit weeshuis is nieuw vandaar dat er nog niet veel kinderen zijn. Onze kamers zijn luxe. Overigens moet je sowieso je Nederlandse normen en waarden overboord gooien zodra je de Indiase grens overgaat want verwachtingen, zeker mbt de planning, kun je hier maar beter niet hebben. Adoptie ouders die niet gewend zijn om in dit soort landen te reizen en die overwegen om hun sponsorkind te bezoeken, kunnen beter eerst door India gaan reizen. Anders heb je èn een cultuurshock, èn een planningshock, èn een weeshuizen-emotieshock èn een –totaal-andere-dagelijkse-gang-van-zakenshock (ze lopen hier bijv op blote voeten en slapen op het beton om over hygiene maar niet te spreken). Het eten is overigens voortreffelijk. Thuis ben ik geen rijsteter en ben ik ook niet weg van spicy maar hier vind ik alles even smakelijk (echt voedsel!) ook al brandt, zoals vanmiddag, je halve keel af (Sammy: "ik zei nog zo niet teveel van die gekruide rijst nemen!”)