Verkeerde Ideeën

Vandaag een lange reisdag naar Rasht, de plek waar Teherani naar toe gaan als ze even de stad uit willen en zo'n 10 uur rijden. Het duurt sowieso al een uur voordat we het drukke Teheran uitzijn. Maar dat maakt niet uit want in de file valt er genoeg te beleven. We hebben veel bekijks en wederom valt het me op dat de Iraniërs eerst netjes afwachten hoe jij reageert en dan pas een grote glimlach opzetten en contact maken. Heel anders dan de meer agressieve Arabieren. We stoppen even bij het monument waar 32 jaar geleden de revolutie begon ( de Amerikaans gerichte sjah Reza werd afgezet en de geestelijken die beter beloofden, kwamen aan de macht). Ironisch genoeg begonnen de onlusten ivm het huidige beleid hier ook drie jaar geleden.

Na een volle dag Iran kan ik zeggen dat mijn ideeën (onrust, gespannen sfeer, enge politie die je zo maar kan oppakken, heimelijkheden, onderdrukte vrouwen, heel erg oppassen met je kleding) qua gevoel totaal niet klopt. Geen moment heb ik een gespannen sfeer gevoeld, eerder een relaxte sfeer. Ook de vrouwen gaan allemaal hun eigen gang. Ik zie er veel meer op straat dan in Egypte. Veel vrouwen dragen een grote zwarte chador maar even zo veel dragen een sexy getailleerd jasjes met veel haar onder hun hoofddoek vandaan en veel make up. Op het platteland zal dat trouwens wel anders zijn. De Iraniërs vind ik erg vriendelijk, iets afwachtend en behulpzaam. Ik heb niet het idee dat ik als westerse vrouw als "hoer"/makkelijk gezien word, ik word in ieder geval niet zo behandeld. Goed ook om te weten dat er na de Iran-Irak oorlog een geboortegolf was en de meeste Iraniërs onder de 30 zijn. Mijn Iraanse vliegtuigbuurman wist zeker dat er een moment gaat komen dat de geestelijken minder macht gaan krijgen en het leven weer goed zal zijn. Na gisteren, denk ik dat ook.

Bij de koffiestop is het bij de dames wc een drukte van jewelste. Er is namelijk ook een bus vol Iraanse dames die moet plassen. We communiceren met handen en voeten en buiten word ik eens flink geknuffeld door de mama's. Onze picknicklunch valt helaas in het water want het regent al geruime tijd. Terwijl we half binnen en half buiten onze bus de lunch verorberen, komen er wat meisjes die graag willen dat wij op hun foto komen. Dat is vandaag al de 2e keer. Een van de meisjes geeft meteen haar sjaal aan me en later blijkt dat ik hem mag houden. Maar goed dat ik ook veel uit te delen heb (Delftsblauwe klompjes , veel cosmetica monstertjes, mini stroopwafels). Het blonde maakt het wel extra interessant.

Een groot deel van de reis rijden we langs de Kaspische binnenzee en we stoppen ergens om de benen te strekken. Ook hier krijg ik meteen wat (verse walnoten) van een Iraans gezinnetje dat hier, tussen de vele ratten, van hun vrije tijd geniet. Aanspraak ook van wat jonge heren die pas na een hele tijd (kijken) wat zeggen en me verder netjes met rust laten. Het is een vriendelijk volk!

's Avonds lopen we een uur naar het diner in deze leuke drukke stad en hebben we een hoop bekijks en aanspraak. Genoeg stof om lekker van te dromen,..

Wordt vervolgd