Bedekt en bedeesd
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
15 Oktober 2011 | Iran, Shīrāz
Vandaag hebben we weer een lange reisdag. Dit keer naar Shiraz waar we maarliefst 3 dagen blijven, maar zo ver is het nog niet want eerst zullen we 10 uur reizen. Er is een tussenstop in Pasargad. De omgeving waarin we rijden zou ik willen omschrijven als uitgestrekte droge steppe met uitgedroogde graspollen hier en daar, gevolgd door imposante bergketens links en rechts voor ons.
We zijn goed geïntegreerd want net als veel andere dagen en net als de nationale vrijetijdsbezigheid, gaan we picknicken voor de lunch. Daarbij worden Loe, Hanny en ik uitgenodigd om bij een Iraans stel aan te schuiven waarvan we in ieder geval de thee gebruiken. Het is hier heel normaal om op parkeerplaatsen of langs de snelweg te picknicken al zoeken wij altijd een natuur plekje op.
Aangekomen bij Pasargad gaan we eerst naar het paleis van Cyrus van 557 jaar voor C. Daarna gaan we naar zijn graf dat bovenop een kleine piramide staat. Zo'n graf lijkt me ook wel wat, midden op de hei van de Utrechtse heuvelrug....
Daarna door naar Shiraz waar we helaas in een file terechtkomen. Nog treuriger is de reden van de file want er is een ongeluk gebeurd waarbij 1 auto over de kop is geslagen en in ieder geval 1 oude vrouw dood is. Dat weet ik omdat zij half toegedekt op de grond lag waar wij langs reden. Alle aandacht van de hulpgevenden ging uit naar de andere persoon die later per ambulance afgevoerd werd.
Geen goed begin van Shiraz dus. Gelukkig werd dat later goedgemaakt toen Loe en ik op stap gingen (succes gegarandeerd). Eerst liepen we naar een mooi verlichte moskee waar een dienst bezig was. Je hoort dan een hoop gezang uit de minaretten. We mochten de moskee betreden en gingen in een donker hoekje zitten om te zien wat zich daar allemaal afspeelde. Vooraan zaten de mannen en achter een gordijn de vrouwen op een open binnenplaats. De gezangen/ reciteren van teksten werden telkens door andere mannen gedaan. Op de grond lagen grafstenen. We wisten niet goed of we gewenst waren dus mijn schoudersjaal deed ik wat bedekter om ivm respect. Al snel kwam er een mannetje die ons 1 kopje thee gaf. Na 5 minuten kwam hij weer terug met 2kopjes thee. Daarna kwam er een andere man met een heel dienblad vol kopjes thee. We voelden ons hier in Iran wederom erg welkom zelfs tijdens de heilige moskee dienst
Op het eind van de dienst draaiden de mannen en de vrouwen, tijdens het opzeggen van teksten, 2 keer om hun as. Alsof ze eerst naar Mekka en daarna naar de schrijn op het terrein en naar nog een andere kant baden. Toen de dienst afgelopen was vroegen we of we naar de schrijn (graf van een imam en bidplaats)mochten. De mannen en vrouwen hebben een aparte ingang en ik moest een chador om. Gelukkig werd ik spontaan geholpen door een oud vrouwtje. Ik ben nog niet zo handig met die dingen. Binnen waren we erg onder de indruk van de pracht van de spiegeltjes. De mensen bidden, kussen de tralies van de schrijn en gooien geld door de tralies. Dit gebeurt overal bij dit soort schrijnen/mausoleums. We werden een paar keer door jonge vrouwen aangesproken en net zoals altijd heetten ze ons vriendelijk welkom en vroegen wat we van hun woonplaats vonden.
Bij het weggaan uit de ruimte kwam het oude vrouwtje op me af toen ik mijn schoenen weer aandeed. Ze haalde de hippiestijl hoofddoek van mijn haar en deed hem op de traditionele wijze om waarbij al het haar weg is en je hals en nek bedekt zijn. Ook speldde ze mijn schoudersjaal goed hoog dicht. Dit alles deed ze met een vriendelijke glimlach en heb ik ervaren als "je kunt er ook niets aan doen dat je niet weet hoe het hier hoort, maar geen probleem,...ik help je wel even". De gids vertelde later dat mijn nieuwe stijl vooral in de moskee gewaardeerd wordt, op straat kan ik mijn eigen stijl aanhouden. Na dit avontuur zijn we in de Iraanse snackbar wezen eten waar we erg over de tong gingen maar we hebben er grote schik om. Zeer ongepast kreeg ik nog een handkus van een oud seniel mannetje op straat. Binnen deze cultuur kan dat niet, zeker niet bij een vreemde vrouw en op straat. Ja, zelfs zeer bedeesd gekleed en bedekt trek ik hier volle zalen.
Wordt vervolgd
We zijn goed geïntegreerd want net als veel andere dagen en net als de nationale vrijetijdsbezigheid, gaan we picknicken voor de lunch. Daarbij worden Loe, Hanny en ik uitgenodigd om bij een Iraans stel aan te schuiven waarvan we in ieder geval de thee gebruiken. Het is hier heel normaal om op parkeerplaatsen of langs de snelweg te picknicken al zoeken wij altijd een natuur plekje op.
Aangekomen bij Pasargad gaan we eerst naar het paleis van Cyrus van 557 jaar voor C. Daarna gaan we naar zijn graf dat bovenop een kleine piramide staat. Zo'n graf lijkt me ook wel wat, midden op de hei van de Utrechtse heuvelrug....
Daarna door naar Shiraz waar we helaas in een file terechtkomen. Nog treuriger is de reden van de file want er is een ongeluk gebeurd waarbij 1 auto over de kop is geslagen en in ieder geval 1 oude vrouw dood is. Dat weet ik omdat zij half toegedekt op de grond lag waar wij langs reden. Alle aandacht van de hulpgevenden ging uit naar de andere persoon die later per ambulance afgevoerd werd.
Geen goed begin van Shiraz dus. Gelukkig werd dat later goedgemaakt toen Loe en ik op stap gingen (succes gegarandeerd). Eerst liepen we naar een mooi verlichte moskee waar een dienst bezig was. Je hoort dan een hoop gezang uit de minaretten. We mochten de moskee betreden en gingen in een donker hoekje zitten om te zien wat zich daar allemaal afspeelde. Vooraan zaten de mannen en achter een gordijn de vrouwen op een open binnenplaats. De gezangen/ reciteren van teksten werden telkens door andere mannen gedaan. Op de grond lagen grafstenen. We wisten niet goed of we gewenst waren dus mijn schoudersjaal deed ik wat bedekter om ivm respect. Al snel kwam er een mannetje die ons 1 kopje thee gaf. Na 5 minuten kwam hij weer terug met 2kopjes thee. Daarna kwam er een andere man met een heel dienblad vol kopjes thee. We voelden ons hier in Iran wederom erg welkom zelfs tijdens de heilige moskee dienst
Op het eind van de dienst draaiden de mannen en de vrouwen, tijdens het opzeggen van teksten, 2 keer om hun as. Alsof ze eerst naar Mekka en daarna naar de schrijn op het terrein en naar nog een andere kant baden. Toen de dienst afgelopen was vroegen we of we naar de schrijn (graf van een imam en bidplaats)mochten. De mannen en vrouwen hebben een aparte ingang en ik moest een chador om. Gelukkig werd ik spontaan geholpen door een oud vrouwtje. Ik ben nog niet zo handig met die dingen. Binnen waren we erg onder de indruk van de pracht van de spiegeltjes. De mensen bidden, kussen de tralies van de schrijn en gooien geld door de tralies. Dit gebeurt overal bij dit soort schrijnen/mausoleums. We werden een paar keer door jonge vrouwen aangesproken en net zoals altijd heetten ze ons vriendelijk welkom en vroegen wat we van hun woonplaats vonden.
Bij het weggaan uit de ruimte kwam het oude vrouwtje op me af toen ik mijn schoenen weer aandeed. Ze haalde de hippiestijl hoofddoek van mijn haar en deed hem op de traditionele wijze om waarbij al het haar weg is en je hals en nek bedekt zijn. Ook speldde ze mijn schoudersjaal goed hoog dicht. Dit alles deed ze met een vriendelijke glimlach en heb ik ervaren als "je kunt er ook niets aan doen dat je niet weet hoe het hier hoort, maar geen probleem,...ik help je wel even". De gids vertelde later dat mijn nieuwe stijl vooral in de moskee gewaardeerd wordt, op straat kan ik mijn eigen stijl aanhouden. Na dit avontuur zijn we in de Iraanse snackbar wezen eten waar we erg over de tong gingen maar we hebben er grote schik om. Zeer ongepast kreeg ik nog een handkus van een oud seniel mannetje op straat. Binnen deze cultuur kan dat niet, zeker niet bij een vreemde vrouw en op straat. Ja, zelfs zeer bedeesd gekleed en bedekt trek ik hier volle zalen.
Wordt vervolgd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
