Dag 4 Pudhu Punal

Hallo Allemaal, Leuk weer om jullie berichtjes te lezen :-) vanwege tijdsgebrek schrijf ik gauw verder.

Ook vandaag hebben we weer een Indiase planning: we zouden om 11uur met een groepje kids incl Kavitha naar Madurai gaan en dat werd 13u. In een busje waar je met 12man goed in kan zitten blijken “makkelijk”zo’n 20-25 man/kind te kunnen. Kavitha wordt verzocht om bij mij op schoot te komen en ik merk dat ze weer wat terughoudend is. Misschien komt dat van het voorval van vanochtend: ik wilde graag weten hoe de kinderen hun kadootjes van de adoptieouders bewaren en dit hebben J en L doorgegeven aan de leiding. Kavitha kwam vervolgens met een huismoeder haar eerder opgestuurde kadootjes van mij laten zien wat een rare situatie gaf. Vooral omdat ik heel veel gestuurd heb het laatste 1,5 jaar en ze alleen een bekend schriftje meehad, mijn brief en wat onbekende pennen. Ik schrok daar nogal van (natuurlijk niet laten merken) omdat naast de speciale kado’s voor Kavitha ook altijd extra spulletjes voor de andere kids meestuur. Ik weet dan ook niet hoe ik dit moet interpreteren: Kavitha houdt mijn kado’s niet of ze heeft niet de inhoud van haar privespulletjes laten zien.

Madurai
Na een onwennige rit van 1,5u stapten we uit bij een grote speeltuin. J&L en ik zijn inmens populair bij onze SJDT kids maar ook bij wildvreemde kids. Aan letterlijk elke vrije vinger hangt een kindje. De heren hebben het ook nog op me gemunt. Oke, ik val misschien op jonger, maar jochies van 15 met openlijke versierpogingen is me wat te gortig en ik voel me er ongemakkelijk bij omdat ik te gast ben.

Blijkbaar doet mijn populariteit iets met Kavitha want ze zoekt me steeds weer meer op en regelt dat we met zijn 2en in de rups kunnen. Ik merk dat ze erg zorgzaam is en ze let goed op of alles wel goed met me gaat. Met oogcontact houden we elkaar goed in de gaten, niet gehinderd door de kleintjes die ongeveer aan je nek hangen (en ik vind het hartstikke leuk ook nog :)). De leiding en wij worden “auntie”genoemd. Dat is een woord wat ook respect aanduidt. Ik was is een gulle bui dus heb iedereen op een ijsje getrakteerd (voor in totaal maarliefst 3,75 euro)

Uitgeput
Bij de bus aangekomen bleek hij stuk dus werden we naar een soort Beverwijkse Bazaar gesommeerd. Alle aanspraak (continu ook van vreemde mannen en kinderen) begint nu wel vermoeiend te worden. Na veel slenteren, wachten en tijddoden kunnen we eindelijk gaan. Broeder Sebastian (van de hoogste kaste) moet echter eerst nog naar een trouwreceptie en laat ons 40 minuten in de overvolle hete bus wachten (waarschijnlijk zijn wij in zijn ogen van een lagere kaste). Inmiddels is iedereen uitgeput en liggen alle kinderen tegen, op of over anderen. Ook bovenop mij en Jan liggen kinderen en zowel het linker- als het rechterbeen van Jan wordt als kussen gebruikt. Ondanks dat ik praktisch geen kinderen gewend ben, vind ik het erg leuk om met ze te spelen en te knuffelen en gaat het me natuurlijk af. Nu willen jullie natuurlijk weten of dat nog bepaalde gevoelens losmaakt of niet dan?!!!