Dag 7 Pudhu Irudayam
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
02 Januari 2011 | India, New Delhi
Dag 7 Pudhu Irudayam
Vandaag hebben we een rustdag omdat we gisteren zo productief geweest zijn. ’s Ochtend komen er een paar ouders met hun dochter voor het foto-maken. Die kids logeren thuis ivm vakantie. De ouders tonen zich uitermate nederig en dankbaar wat toch een beetje raar voelt. De grotere meiden in het weeshuis nodigen me uit om ten overstaan van 20 paar kinderoogjes Indiase danslessen bij ze te volgen en na een half uur Bollywood dansen heb ik wederom aan Claire van Zumba te danken dat ik met vlag en wimpel geslaagd ben! Erg leuk om te doen. Na de lunch (die het zelfde is als elk ontbijt en diner hier) lopen we het aanliggende dorpje in waar we weer erg populair zijn. Steeds meer kinderen dartelen om ons heen en we voeren hele gesprekken met oude omaatjes. Waarover het gaat weet niemand want dat doet niet ter zake. Iedereen wil op de foto en voor een 2e ballon lopen ze graag de hele route mee tot het hek van het weeshuis.
Foto’s en bidden
Dan worden de foto’s van elk kind gemaakt: iedereen zonder morren in een rustige rij en netjes op de beurt wachten. Als dank een mooie ballon. Na het walgelijke gezicht van alle duizenden mieren op de kamer gisteravond, worden we nu getrakteerd op grote vliegende mieren. Hier vinden ze het de normaalste zaak van de wereld en ze begrijpen niet waar we ons druk over maken. En druk maken we ons niet meer als we bij het bidden voor het diner mogen zijn: 32 kinderen in 3 rijen op de grond netjes oplopend in grootte. Het bidden, reciteren en danken duurt zo’n 20 minuten en vooraan branden 2 kaarsen bij de beeltenis van Jezus. Een kind huilt zachtjes, waarom is niet duidelijk. De tweede keer deze vakantie realiseer ik me dat de foto’s op de Children’s Home site levende wezens zijn met elk hun eigen persoonlijkheid en eigenaardigheden. Echte levens, niet slechts foto’s met een verhaaltje erbij. Voor mij zijn het al lang geen foto’s alleen meer, maar individuen die elk een ander gevoel in je losmaken. Kinderen die slim, zelfstandig, lief, beheerst, overtuigd en uniek zijn. Als groep zijn het totaal andere kinderen dan onze Nederlandse kinderen en zul je ze geen ruzie horen maken, zien zeuren of anderszins grenzen zien opzoeken.
Vandaag hebben we een rustdag omdat we gisteren zo productief geweest zijn. ’s Ochtend komen er een paar ouders met hun dochter voor het foto-maken. Die kids logeren thuis ivm vakantie. De ouders tonen zich uitermate nederig en dankbaar wat toch een beetje raar voelt. De grotere meiden in het weeshuis nodigen me uit om ten overstaan van 20 paar kinderoogjes Indiase danslessen bij ze te volgen en na een half uur Bollywood dansen heb ik wederom aan Claire van Zumba te danken dat ik met vlag en wimpel geslaagd ben! Erg leuk om te doen. Na de lunch (die het zelfde is als elk ontbijt en diner hier) lopen we het aanliggende dorpje in waar we weer erg populair zijn. Steeds meer kinderen dartelen om ons heen en we voeren hele gesprekken met oude omaatjes. Waarover het gaat weet niemand want dat doet niet ter zake. Iedereen wil op de foto en voor een 2e ballon lopen ze graag de hele route mee tot het hek van het weeshuis.
Foto’s en bidden
Dan worden de foto’s van elk kind gemaakt: iedereen zonder morren in een rustige rij en netjes op de beurt wachten. Als dank een mooie ballon. Na het walgelijke gezicht van alle duizenden mieren op de kamer gisteravond, worden we nu getrakteerd op grote vliegende mieren. Hier vinden ze het de normaalste zaak van de wereld en ze begrijpen niet waar we ons druk over maken. En druk maken we ons niet meer als we bij het bidden voor het diner mogen zijn: 32 kinderen in 3 rijen op de grond netjes oplopend in grootte. Het bidden, reciteren en danken duurt zo’n 20 minuten en vooraan branden 2 kaarsen bij de beeltenis van Jezus. Een kind huilt zachtjes, waarom is niet duidelijk. De tweede keer deze vakantie realiseer ik me dat de foto’s op de Children’s Home site levende wezens zijn met elk hun eigen persoonlijkheid en eigenaardigheden. Echte levens, niet slechts foto’s met een verhaaltje erbij. Voor mij zijn het al lang geen foto’s alleen meer, maar individuen die elk een ander gevoel in je losmaken. Kinderen die slim, zelfstandig, lief, beheerst, overtuigd en uniek zijn. Als groep zijn het totaal andere kinderen dan onze Nederlandse kinderen en zul je ze geen ruzie horen maken, zien zeuren of anderszins grenzen zien opzoeken.
-
02 Januari 2011 - 14:34
Dries:
beste Daphne,
ik lees met veel respect je verslagen en bekijk je foto's. Wat een enorm verschil met hier en wat ben jij bevoorrecht dat je dit alles kunt bekijken. Ondanks ons gevoel van misere en onrecht als er iets in je leven gebeurt leven wij in enorme rijkdom en zo maak jij voor mij alles weer relatief. Wat zijn wij bevoorrecht. Een van mijn (en voor jouw tijd) directeuren (Cees van Winsum) zei ooit: "when a luxery becomes a habit it is time to change your habits". Jij (en je verslagen en foto's) maakt dit maar al te waar. De kleuren facade is mooi, heel mooi, maar achter de foto's.... Dank hiervoor. -
02 Januari 2011 - 14:42
Fenna:
...en een mooi, indrukwekkend nieuw jaar gewenst... -
02 Januari 2011 - 18:40
Suzan Stolk:
Hoi Daphne, alereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Klinkt een beetje gek om te zeggen van zover, maar toch, hoort erbij. Je verhalen zijn weer indrukwekkend. Sterkte met de nieuwe indrukken die nog volgen en geniet ondanks alles van elke minuut! -
05 Januari 2011 - 20:41
Claire:
hihi ik lees al je verslagen en nou lees ik dit!! hahah your welcome! Zie je,. je weet nooit waar het goed voor is he? Erg mooie foto's allemaal. Vind het super om te lezen! Heb de dames bij de les ook nog op je site gewezen...tot snel!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
