Dag 10 Madurai

Hallo Meelezers :-) !

Naar de Dalit bergdorpen
Vandaag gaan we weer een flinke rit maken. Eerst een stuk snelweg, daarna de groene bergen in met veel haarspeldbochten en na 3 uur worden we uit de auto gezet. Vervolgens worden we met zijn 10-en in een jeep gepropt om nog eens 45 minuten verder van de bewoonde wereld te gaan. De jeep is een oud beestje en regelmatig moeten we naast de auto lopen omdat de jeep de steile stukken niet trekt. Aangekomen in het dorpje van niets is het ook hier weer duidelijk dat de mensen hier NOG armer zijn. De Dalits staan onder aan de kastenladder. De armoede is af te lezen aan de (vieze) kleding, primitieve hutjes, en je kunt het aflezen aan de gelaten blik van de mensen.

DEET
We bezoeken wat hutjes met hun bewoners en sponsorkinderen. Er is 1 gezin met 6 meisjes waarvan de oudste dochter ook alweer een dochter heeft en thuiswoont. Hier is werkelijk niets en de bewoonde wereld is ver weg. Op http://www.childrenshome.nl vind je meer info over dit DEET project. Het komt er op neer dat de kids door de week in de stad slapen en ze naar school kunnen. Omdat geen overheidsleerkracht in afgelegen gebieden wil werken (zie verslagje over ontwikkelingssamenwerking) is dit de enige oplossing. De organisatie hoopt dat er toekomstige leerkrachten onder de jongeren zijn die hun eigen volk willen gaan onderwijzen.

Uiteindelijk waren een aantal andere kinderen door hun familie ook naar dit dorpje gebracht zodat we snel alle foto's kunnen maken. De sponsorkids krijgen een gevulde schooltas en lekkers en iedereen krijgt een ballon.

Gevaar
In dit gebied is dus heel veel armoede maar er zijn ook plekken waar cocaine geteeld wordt wat een groot risico voor deze gemeenschap is om op het rechte pad te blijven. Als we 's avonds terug zijn en Jan, Lia en ik door Madurai lopen wordt ons al meteen gevraagd of we marihuana of opium willen kopen. Veel arme mensen hier hebben rode tanden wat volgens mij duidt op het kauwen op betel (of zoiets) wat ook een drug is.

Help?
Regelmatig worden we aangeklampt door vreemden voor geld en eten. Dat geeft me soms het gevoel dat wat je als sponsorouder, of stichting doet een druppel op de gloeiende plaat is. De moed zou je in de schoenen zakken. Aan de andere kant heb ik bij Wilde Ganzen geleerd dat ontwikkeling van een volk, land, regio begint bij onderwijs en dat is precies waar je voor sponsort. Bovendien is de kracht van beide organisatie (SJDT en Children's Home) dat ze klein zijn wat veel voordelen biedt tav het brengen van de hulp die daadwerkelijk nodig is. Daardoor zal deze generatie en degenen erna het tij kunnen keren en zullen ook de laagste kasten kunnen meeprofiteren van de snelle ontwikkeling die gaande is in India