Dag 11 Naar Pudhu Vansantam

Ik voel me inderdaad bevoorrecht dat ik dit kan meemaken en ik ben ook blij dat de moderne techniek het toelaat om dit soort dingen te delen, ook met wildvreemden die zo eens op deze site struinen.

Pilletjes!
Vandaag hebben we tot 11 u vrij. Ik maak van de gelegenheid gebruik om alleen de stad in te gaan en zo lang je geen mannen aankijkt en ook niet reageert, is het goed te doen. Ik trek een gezicht alsof de stad van mij is en meestal werkt dat wel. Als gezondheidsfreak en pilletjesliefhebber MOET ik even naar de pharmacie waar ik babbel over diabetesmedicijnen (hier een heel groot probleem ivm genen) die ik zo èn bijna gratis, kan kopen terwijl er toch duidelijk op het pakje staat dat het prescription drugs zijn. Dan wordt de ayurvedische kast opengetrokken en ben ik helemaal in mijn nopjes. Als het aan de verkoper ligt, kan ik meteen gaan importeren.

Dalits
Slechts 7 minuten later dan gepland (dus op tijd) worden we opgehaald om bij het DEET hostel een ontvangst te krijgen alsof we de koningin zelf zijn. Met bloemenkransen, toegeworpen rozenblaadjes en kinderen met wapperende slingers. Dat voelt wel heel raar hoor. Je moet je Hollandse gene op zo'n moment even aan de wilgen hangen.. In dit hostel slapen de gesponsorde en te sponsoren Dalit kinderen. Dit hostel is schoon, veilig en goed verzorgd in tegenstelling tot de overheids Dalithostels die smerig en gevaarlijk zijn. Wellicht met een soort slachthuis te vergelijken. Dalits zijn de laagste kaste en worden onaanraakbaren genoemd(niemand van hogere kasten raakt ze aan en ze moeten eten van ander servies). Hun eigen volk is vies van ze. Dalits zijn ervoor gemaakt (gezien het karma-ze hebben dit armoedige leven dus "verdiend" door misstappen in vorige levens) dat ze de hogere kasten moeten dienen. Ze worden dus vreselijk misbruikt en onderdrukt. Door de sponsoringen krijgen deze kinderen de kans om de toekomst van hun kaste en gemeenschap te veranderen. Voor Children's Home is dit een nieuw project en de stichting is exclusieve sponsor.

Toespraak
We worden verwacht op het podium en de ruimte zit vol kinderen en achterin een aantal ouders waarvan we sommigen gisteren al gezien hebben-vrouwen en meisjes links, mannen en jongens rechts. Het feit dat de ouders de moeite hebben genomen om de lange reis vanuit de bergen te maken, doet me wat. Er volgt een toespraak van Antony die in het Tamil uitlegt wie we zijn, wat Children's Home doet en wat dat voor de kinderen en de ouders betekent. Na veel dankwoorden krijgen we een sjaal in de schoolkleuren en neemt Jan het woord. Hij geeft aan dat het allemaal gaat om een betere toekomst voor de kinderen. Na het uitdelen van snoep en balonnen, gaan de kids naar buiten en richt Antony het woord tot de ouders. Feit is dat niet alleen het kind gesponsord wordt, maar indirect eigenlijk het hele gezin en dus de gemeenschap door onderwijs en scholing waardoor men zich beter kan ontwikkelen.

Schaamte
Als de Dalits beter opgeleid zouden zijn, zich zouden organiseren en gezamelijk een vuist zouden maken, dan kunnen ze het tij in hun land en regio keren. De allereerste beginselen daarvan lees ik in de Hindu Times waarbij lokale Dalits niet meer accepteren dat ze een tempel niet inmogen (denk aan de joden). Tijdens het luisteren naar Antony lees ik uit de gezichten van de vaders een combinatie van ongeloof, dankbaarheid, minderwaardigheid, respect en hoop en ik schaam me plotseling diep dat ik gisteren het gevoel van de druppel op de gloeiende plaat had. Als ik op een rustig moment Antony vertel dat ik dat gevoel gisteren had maar dat ik nu zie en ervaar wat wij kunnen doen en wat dat doet met deze mensen schiet ik vol. En zelfs nu ik dit typ en er weer aan terugdenk voelt het erg heftig.

Montessori
Na een fotosessie waarbij weer schooltassen uitgedeeld worden, bezoeken we de bijbehorende Dalit school. Hier wordt op een nieuwe manier lesgegeven die het meeste lijkt op het Montessori onderwijs dat ik zelf op de lagere school gehad heb. Deze jonge kinderen krijgen zelfs al Engelse les. De opa van het huidige schoolhoofd is deze school ooit begonnen en de dochter van het hoofd zal het straks overnemen. Zo gaat dat in India.

's Middags
's Middags laat Antony 2 online projecten zien waarbij je online projecten kunt sponsoren (zie foto's). Na nog een bezoek aan de kerk, gaan we naar het weeshuis Pudhu Vansantam. De drie zusjes waaronder de schattige Venita kennen we al uit Pudhu Punal en het is een vrolijk weerzien. Jan en Lia slapen hier en ik slaap even verderop in het weeshuis van de mental children (verstandelijk/lichamelijk beperkt) door wie ik bijna doodgeknuffeld wordt. Pavithra, het sponsorkindje van Willy hebben we nog niet gezien.

Mental Institution (gekkenhuis)
Nu ben ik dus officieel opgenomen in een mental institution :-D. Ik moet eerlijk bekennen dat ik totaal niets met deze kinderen had, maar de aanblik van hoe ze met wijdgesperde armen kwamen aanrennen om me te begroeten en de onschuldige (ook al kunnen ze agressief zijn werd gezegd) en eerlijke gezichtjes zal ik nooit meer vergeten. De komende dagen zal ik nog veel met ze spelen.