Dag 12 Pudhu Vansantham
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
04 Januari 2011 | India, New Delhi
Relaxdag
Vandaag hebben we een relaxdag en dat is wel fijn want ik heb geen oog dichtgedaan. Niet vanwege het feit dat ik in het mental instituition opgenomen ben, maar vanwege de hitte en het lawaai buiten.
WC gebruiken
Na het ontbijt (hmmm rijst!) wandelen Jan, Lia en ik naar het nabijgelegen dorpje en onderweg valt het me op dat er om de 50cm koeienvlaaien liggen die duidelijk anders ruiken (dat kan niemand ontgaan). Voorzichtig peil ik Jan en hij vertelt me dat dit inderdaad mensenpoep is. Ik ben lichtelijk geschokt door de hoeveelheid en het feit dat het pal aan de rand van de weg ligt -in de bosjes zitten slangen en mensen hebben geen wc of gebruiken het niet-. Mijn interesse is gewekt: " zeg Jan,... hoe komt het dat er geen vieze bladeren bijliggen?"(ipv wc papier). Daarop wist hij me te vertellen dat hij met eigen ogen gezien heeft dat het afvegen met de hand gebeurt,.....tja en die wordt aan de dotti (soort roklaken wat mannen om hebben (vaak dubbel gevouwen). Als je dan bedenkt hoeveel handen je geschud hebt en hoe onhygienisch keukens maar ook wc/badkamer, bestek ed zijn, dan is het een wonder dat we nog niet ziek geworden zijn.
Dorp
Het dorpje is de 1e plaats waar ik rust ervaar en er is vanalles: winkeltjes, kapper, apotheek, postkantoor, fietsmaker. Alles,..maar dan zoals je het 400 jaar geleden in NL zou verwachten. Al snuffelend in de apotheek merk ik dat alle medicijnen 5-10 jaar of langer over de datum zijn. Als we bij het tempeltje komen krijgen we van een bijzonder ruimdenkende tempelbeheerder uitleg over zijn tempel en de belangrijkste religies.
Culturele avond
Tot mijn verrassing hebben we vanavond de culturele avond. Het is weer eens een Indiase planning-het zou namelijk eigenlijk vrijdag zijn wanneer ik al wegben. Dat betekent dat ik Kavitha ook weer zie want de kindjes uit Pudhu Punal zullen er ook zijn. Een van de meiden die naast me slaapt (Kanahi) waarvan ik niet zeker weet of ze leidster of psychisch patiënt is, regelt dat ik een sari aankrijg met ketting en make up. De mental kinderen aanschouwen me gedurende het make up proces met grote ogen en het ene compliment volgt na het andere wat de hele avond nog door zal gaan. Ik krijg duidelijk (nog) meer respect nu ik " behoorlijk" gekleed ben (topjes en korte broeken/rokken had ik al thuisgelaten) . Nu moet je weten dat westerlingen gezien worden als heel erg rijk, maar niet van een goede kaste. Dat verklaart het (soms) autoritaire gedrag van de directeur van SJDT.
Avond programma
Later dan gepland begint het avondprogramma met een officieel gedeelte door broeder Sebastian en bijbehorende bloemkransen. Daarna volgen dansoptredens door verschillende groepjes kinderen. De combinatie van de pasjes, kostuums, attributen en gezichtjes zijn goud waard. Dat Kavitha meedanst maakt me natuurlijk wel een beetje trots. Iedereen krijgt nieuwe kleding (kerstgift) en om 21.30 volgt het diner met een extra ijsje. Het blijft lastig dat Kavitha helemaal geen Engels kan. Sommige andere meiden met wat meer flair kunnen zich prima redden en hangen ook als eerste aan je rokken. Maar ik ben blij dat ik haar weer even gezien heb.
Nog geen spoor van Pavithra,...
Vandaag hebben we een relaxdag en dat is wel fijn want ik heb geen oog dichtgedaan. Niet vanwege het feit dat ik in het mental instituition opgenomen ben, maar vanwege de hitte en het lawaai buiten.
WC gebruiken
Na het ontbijt (hmmm rijst!) wandelen Jan, Lia en ik naar het nabijgelegen dorpje en onderweg valt het me op dat er om de 50cm koeienvlaaien liggen die duidelijk anders ruiken (dat kan niemand ontgaan). Voorzichtig peil ik Jan en hij vertelt me dat dit inderdaad mensenpoep is. Ik ben lichtelijk geschokt door de hoeveelheid en het feit dat het pal aan de rand van de weg ligt -in de bosjes zitten slangen en mensen hebben geen wc of gebruiken het niet-. Mijn interesse is gewekt: " zeg Jan,... hoe komt het dat er geen vieze bladeren bijliggen?"(ipv wc papier). Daarop wist hij me te vertellen dat hij met eigen ogen gezien heeft dat het afvegen met de hand gebeurt,.....tja en die wordt aan de dotti (soort roklaken wat mannen om hebben (vaak dubbel gevouwen). Als je dan bedenkt hoeveel handen je geschud hebt en hoe onhygienisch keukens maar ook wc/badkamer, bestek ed zijn, dan is het een wonder dat we nog niet ziek geworden zijn.
Dorp
Het dorpje is de 1e plaats waar ik rust ervaar en er is vanalles: winkeltjes, kapper, apotheek, postkantoor, fietsmaker. Alles,..maar dan zoals je het 400 jaar geleden in NL zou verwachten. Al snuffelend in de apotheek merk ik dat alle medicijnen 5-10 jaar of langer over de datum zijn. Als we bij het tempeltje komen krijgen we van een bijzonder ruimdenkende tempelbeheerder uitleg over zijn tempel en de belangrijkste religies.
Culturele avond
Tot mijn verrassing hebben we vanavond de culturele avond. Het is weer eens een Indiase planning-het zou namelijk eigenlijk vrijdag zijn wanneer ik al wegben. Dat betekent dat ik Kavitha ook weer zie want de kindjes uit Pudhu Punal zullen er ook zijn. Een van de meiden die naast me slaapt (Kanahi) waarvan ik niet zeker weet of ze leidster of psychisch patiënt is, regelt dat ik een sari aankrijg met ketting en make up. De mental kinderen aanschouwen me gedurende het make up proces met grote ogen en het ene compliment volgt na het andere wat de hele avond nog door zal gaan. Ik krijg duidelijk (nog) meer respect nu ik " behoorlijk" gekleed ben (topjes en korte broeken/rokken had ik al thuisgelaten) . Nu moet je weten dat westerlingen gezien worden als heel erg rijk, maar niet van een goede kaste. Dat verklaart het (soms) autoritaire gedrag van de directeur van SJDT.
Avond programma
Later dan gepland begint het avondprogramma met een officieel gedeelte door broeder Sebastian en bijbehorende bloemkransen. Daarna volgen dansoptredens door verschillende groepjes kinderen. De combinatie van de pasjes, kostuums, attributen en gezichtjes zijn goud waard. Dat Kavitha meedanst maakt me natuurlijk wel een beetje trots. Iedereen krijgt nieuwe kleding (kerstgift) en om 21.30 volgt het diner met een extra ijsje. Het blijft lastig dat Kavitha helemaal geen Engels kan. Sommige andere meiden met wat meer flair kunnen zich prima redden en hangen ook als eerste aan je rokken. Maar ik ben blij dat ik haar weer even gezien heb.
Nog geen spoor van Pavithra,...
-
07 Januari 2011 - 10:37
Marlies:
Hallo Daphne,
Jij, en dus ook wij, vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een uiteenlopende ervaringen.
Geniet er nog even van.
Groetjes,
Marlies. -
07 Januari 2011 - 10:46
Fenna:
Ook al voel je je niet thuis in die kleren, het staat wel mooi hoor :-) -
07 Januari 2011 - 10:52
Willy:
De 'fatsoenlijke kleding' staat je wel hoor Daphne. Maar ik kan me voorstellen dat je het niet dagelijks zal dragen.
Je weet in elk geval nu waar je al die inentingen voor hebt gehaald van tevoren...
Gek dat Pavithra nergens te bekennen is. Kan de leiding van Pudhu Vansantham ook niet vertellen waar zij is? Als jij straks verder reist, zou je dan de brief en het cadeautje voor Pavithra aan Jan en Lia willen geven en vragen of zij het aan haar willen geven? Zij blijven nog even in de buurt toch?
Groet en goede voortzetting van je reis!
-
07 Januari 2011 - 15:16
Wilte:
Hoi Daphne,
Zou prachtig zijn als je aankomt in die mooie sari !! Wel je handen wassen hoor :) anders krijg je geen hand maar een knuffel :)
Weer een mooi beschreven reisverslag. Heb je overdenkingen ook gelezen......ja schocking he....en dat voelt zo beroerd....houd je haaks en wens je een goede reis terug.
Groetjes wilte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
